به طبیعت نگاه کنید ، همه جا روزنه را برای این بکار برده اند تا کلیّتی را از یکپارچگی خارج کنند .آسمان با آن آبی های بی همتایش در شب و روز ، بدون ماه و خورشید و ابر و ستاره کفاف یک عمر بی حوصلگی هیچکس را نمی توانست بدهد
مرا هم می توانید ببینید؟ در تاریکی نشسته ام و به روشنایی ها فکر می کنم، نیازمند روزنه ای هستم که از این روزمرگی فراریم دهد
یک چوب پنبه به دستم بده ، یک گلوله به سرم شلیک کن
در مغز من ماهی بکار...
این گلوله حسی دارد که انگار جزئی از نوشتهء خودم شده ام.