وقتي به عصيان فكر كنيد ، انسان به بادكنك مي ماند
از ذرات ناچيز و نا محسوس پر مي شود و ما ناچار به فهم از ظاهر امور هستيم
روزي كه بتركيم رستگاري را چشيده ايم ولي نه به دليل شنيده شدن صداي انفجار در گوش ديگران.