بروی این باتلاق چسبنده طاق باز افتاده ام و به زیبایی ستاره ها لبخند میزنم ، راست میگویند ، نباید تقلا کرد ، باید به نوای کوهنوردان خوب گوش سپرد تا گوشهایمان فرو نرفته،
نباید بدنبال شاخه ای آویزان باشیم ؛ ستاره ها فقط تا صبح، امیدوار به شما نگاه میکنند.
نباید دست و پا زد ، باید به این فرو رفتن دقیق شوید و بخاطر بسپاریدش...
این باتلاق شاید آسمان کسانی باشد.
